To ήξερες ότι κάθε χρόνο παράγουμε 150 δισεκατομμύρια ρούχα; Κι ότι αυτός ο αριθμός αρκεί για να παρέχει 20 ρούχα σε κάθε άτομο που ζει στον πλανήτη; Περίπου 90 εκατομμύρια τόνοι ενδυμάτων παραμένουν άθικτοι περιλαμβάνοντας μέσα σε αυτούς και ρούχα που πετιούνται στα σκουπίδια ολοκαίνουργια.
Δυστυχώς, η πλειονότητα αυτών των ενδυμάτων είναι δύσκολο να ανακυκλωθεί εύκολα, επειδή διάφορες χημικές βαφές και τεχνητά υλικά χρησιμοποιούνται στη διαδικασία κατασκευής τους. Αλλά αυτή είναι η οικονομική πραγματικότητα της σύγχρονης αλυσίδας εφοδιασμού. Πιο συγκεκριμένα, για τις εταιρείες μόδας, το κέρδος από την υπερπαραγωγή είναι πολύ μεγαλύτερο από τον κίνδυνο της αποτυχίας να καλύψουν τη ζήτηση για ρούχα που μπορεί να υπάρχει. Αυτό ασκεί σημαντική πίεση στο περιβάλλον και καθιστά τη βιομηχανία μόδας τον τρίτο μεγαλύτερο τομέα που προκαλεί ρύπανση μετά τη βιομηχανία καυσίμων και τη γεωργία.
Σύμφωνα με μια έρευνα των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος, οι συνολικές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από την παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων ανέρχονται σε 1,2 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως – περισσότερο από όλα τα αεροπορικά ταξίδια και τη θαλάσσια ναυτιλία. Και θα συνεχίσει να χειροτερεύει. Ειδικοί σε όλο τον κόσμο προβλέπουν ότι εάν η βιομηχανία συνεχίσει αυτήν την πορεία, έως το 2030, οι εκπομπές στην παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα αυξηθούν κατά περισσότερο από 60%. Και αυτό το ποσοστό αναφέρεται μόνο στην παραγωγή. Στο άλλο άκρο του κύκλου ζωής, οι χώροι υγειονομικής ταφής στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο, γεμίζουν με 21 δισεκατομμύρια λίβρες υφασμάτων κάθε χρόνο, όπου τα περισσότερα δεν θα αποσυντεθούν ποτέ, καθώς πολλά μοντέρνα υλικά και ίνες περιλαμβάνουν πλαστικό.
Οι καταναλωτές ήδη έχουν αρχίσει και στρέφονται σε διάφορους οργανισμούς (όπως o Recycom) για να ανακυκλώσουν τα είδη που δεν φορούν πλέον. Επιπλέον, η αγορά second hand, ενώ κάποτε αποτελούσε taboo, πλέον γίνεται μια αποδεκτή επιλογή, καθώς οι καταναλωτές θέλουν να έχουν θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον με οποιονδήποτε τρόπο μπορούν. Δεν αρκεί όμως η ανακύκλωση ρούχων και η αγορά μεταχειρισμένων. Αυτό το λέω γιατί κι οι οργανισμοί, κυρίως αυτού του εξωτερικού, λαμβάνουν τόσα πολλά κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, που καταλήγουν να ξοδεύουν εκατομμύρια για να αποτεφρώσουν αντικείμενα που δεν πωλούνται, πολλά από τα οποία δεν θα αποσυντεθούν λόγω των υλικών από τα οποία κατασκευάζονται. Δυστυχώς, το 80% των απορριφθέντων υφασμάτων καταλήγουν σε χώρο υγειονομικής ταφής ή αποστέλλονται για αποτέφρωση και μόνο το 20% επαναχρησιμοποιείται ή ανακυκλώνεται.
Επομένως, καταλαβαίνουμε ότι η βιωσιμότητα δεν είναι απλά μια επιλογή πλέον. Πρέπει να αλλάξουμε τις αρνητικές επιπτώσεις της κατανάλωσής μας στο περιβάλλον το συντομότερο δυνατό, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν όλοι οι κατασκευαστές επανεξετάσουν και λειτουργούν τις γραμμές παραγωγής τους με πιο φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο.
Υπάρχουν πολλές αλλαγές που μπορούν να γίνουν σε διάφορα στάδια της ροής εργασίας. Από την επιλογή φιλικών προς το περιβάλλον υφασμάτων, έως τη μείωση της χρήσης πλαστικών και την εύρεση τρόπων μείωσης της χρήσης νερού στην παραγωγή. Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο τα brands και οι λιανοπωλητές μπορούν να έχουν θετικό αντίκτυπο σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι να αγκαλιάσουν τον τρέχοντα ψηφιακό μετασχηματισμό και να μεταβούν σε τεχνολογίες τρισδιάστατου σχεδιασμού.
Ανεξάρτητα από τους υπολογιστές ή από άλλες καινοτόμες λύσεις που προσφέρονται από προμηθευτές και προγραμματιστές, η αναγκαιότητα μεταφοράς των υφασμάτων και των τελικών προϊόντων οδηγεί πάντοτε στην κατάσταση, στην οποία η εφοδιαστική, η βιωσιμότητα, η προσαρμογή, η επιστροφή ή η ανακύκλωση του αγορασμένου ενδύματος πρέπει να ακολουθούν τους κανόνες του «αναλογικού κόσμου». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύουμε στην προοπτική της ψηφιακής μόδας, της κατ’ ‘απαίτηση παραγωγής και ειδικότερα, της παραγωγής τρισδιάστατων ρούχων που, με τον καιρό, μπορεί να γίνει μια αξιοσημείωτη βιώσιμη εναλλακτική τεχνολογία για τη μαζική παραγωγή και την παγκόσμια προμήθεια.
Οι 3D εκτυπωτές αποτελούν ένα από τα πιο πολλά υποσχόμενα όργανα για την ταχεία ανάπτυξη της τοπικής κατασκευής. Ο σχεδιασμός του εκτυπωτή 3D μπορεί να λύσει το βασικό πρόβλημα της προμήθειας, δηλαδή δεν θα χρειαστεί να αναζητήσει κάποιος το σωστό ύφασμα με το σωστό print και τις ποιότητες, καθώς ο ίδιος ο εκτυπωτής θα προσδώσει τις απαραίτητες ιδιότητες στη διαδικασία εκτύπωσης του υφάσματος.
Η επιτυχής επίλυση αυτού του βασικού προβλήματος θα επιτρέψει την πλήρη μετάβαση από το αναλογικό τμήμα της διαδικασίας κατασκευής ενδυμάτων στην ψηφιακή μορφή. Θα αρκεί η αποστολή των απαραίτητων δεδομένων για να ξεκινήσει η κατασκευή του ενδύματος. Το ψηφιακό πακέτο θα περιέχει το μοτίβο του ενδύματος και τις ιδιότητες και το σχεδιασμό του υφάσματος. Τα υπόλοιπα θα γίνονται από τον εκτυπωτή.
Η ιστορία του 3D printing και η ωφέλιμη παρουσία του στη βιομηχανία της μόδας
Οι πρώτες προσπάθειες εκτύπωσης 3D, χρονολογούνται στα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι οποίες δεν ήταν πολλά υποσχόμενες και απορρίφθηκαν από τους εταιρικούς ηγέτες της εποχής. Έτσι, η τεχνολογία εκτύπωσης 3D εξελισσόταν “στα κρυφά” εκείνη τη χρονική περίοδο ώσπου και εισήλθε στη μαζική αγορά στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Αρκετές ξεχωριστές τεχνολογίες εκτύπωσης 3D, όπως το Power bed, Light polymerization, και Extrusion άρχισαν να χρησιμοποιούνται από εταιρείες που απαιτούσαν ταχεία δημιουργία προτυποποίησης ανταλλακτικών και άλλων μηχανικών ειδών. Οι τελευταίες από τις προαναφερθείσες τεχνολογίες, η μέθοδος «εκτύπωσης» διαδοχικών επιπέδων που δημιουργούν τρισδιάστατα μοντέλα, αποτέλεσε μια σημαντική ανακάλυψη για την αγορά και μέχρι το 2009 μετατράπηκε από τεχνολογία εργαστηρίου υψηλής τεχνολογίας σε οικιακή.
Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, το κόστος ενός 3D εκτυπωτή μειώθηκε από 20.000 δολάρια σε 1.000 με 2.000 δολάρια και αυτό έδωσε την ώθηση για την δημιουργία ενός DIY κινήματος από ανθρώπους που συναρμολογούν χειροκίνητα 3D εκτυπωτές. Έτσι, τα μηχανήματα αυτά σταμάτησαν να αποτελούν πλέον καινοτομία ή να είναι αποκλειστικό δικαίωμα μόνο των μεγάλων εταιρειών. Αυτή ήταν η στιγμή που η μόδα εμφανίστηκε κάπου στον ορίζοντα. Η ιδέα είναι ότι με την έλευση της 3D εκτύπωσης ο καθένας θα μπορούσε να κατασκευάζει τα δικά του ρούχα ανεξάρτητα, αντί να χρησιμοποιεί τους καρπούς της εργασίας χιλιάδων μόδιστρων που εργάζονται σε κάποιο εργοστάσιο. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν πολύ πιο πρόσφορη και βιώσιμη.
Η 3D εκτύπωση επιτρέπει στους καταναλωτές να κάνουν λήψη (αγορά) του design από το website του brand και να ξεκινήσουν αμέσως την εκτύπωση του. Βέβαια, σήμερα η εκτύπωση ενός φορέματος θα απαιτούσε 50 με 100 ώρες εργασίας του εκτυπωτή, αλλά αυτός ο αριθμός συνεχίζει να μειώνεται μέρα με τη μέρα καθώς η ταχύτητα της εκτύπωσης αυξάνεται. Η επιτυχημένη ανακάλυψη στον τομέα των 3D τυπωμένων ρούχων θα έρθει αφότου ξεπεραστεί αυτό που φαίνεται να είναι το τελικό εμπόδιο – το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί από τον εκτυπωτή 3D για μια τέτοια λειτουργία. Οι σύγχρονοι εκτυπωτές 3D εκτυπώνουν αντικείμενα από εύκαμπτα πλαστικά που μοιάζουν με το μείγμα πλαστικού με καουτσούκ ή νεοπρένιο. Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή. Έχουν ήδη γίνει προσπάθειες εκτύπωσης ενός πλήρως λειτουργικού υφάσματος και σίγουρα θα γίνουν κι άλλες στη πορεία.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι 3D design λύσεις σπαταλούν λιγότερο χάρη στη μείωση της παραγωγής φυσικών δειγμάτων, επιτρέποντας ταυτόχρονα στους σχεδιαστές να δημιουργούν εικόνες που είναι τόσο ρεαλιστικές όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προώθηση των εμπορευμάτων μέσω του ηλεκτρονικού εμπορίου. Ένας ψηφιακός κατάλογος, με τη σειρά του, μειώνει τους πόρους που εμπλέκονται στη φωτογράφιση, ενώ ταυτόχρονα μειώνει τη χρήση του χαρτιού και του μελανιού.
Ωστόσο, παρόλο που η τρισδιάστατη εκτύπωση είναι ένα βιώσιμο μέσο κατασκευής, οι αναθυμιάσεις και ο χρόνος που απαιτείται για τη δημιουργία μιας εκτύπωσης μπορούν να μολύνουν το περιβάλλον, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα από την αφαιρετική κατασκευή. Σύμφωνα με τον Berman, μεγάλο μέρος των απορριμμάτων τρισδιάστατης εκτύπωσης είναι ανακυκλώσιμα.
Ανακεφαλαιώνοντας, η χρήση της 3D εκτύπωσης φαίνεται να μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των αποβλήτων που προκαλούνται από τη βιομηχανία της μόδας, όμως η διαδικασία μελέτης και απόδειξης ενός τέτοιου επιχειρήματος βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο οπότε μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει αν αυτό ισχύει τελικά ή όχι.
Εσείς τι γνώμη έχετε για το θέμα αυτό; Θα χαρώ πολύ να μου πείτε στα σχόλια!
Until next time take care of yourself and each other!
