Έχουν περάσει 24 χρόνια από τότε που ο κόσμος έχασε την αγαπημένη του Diana, την Πριγκίπισσα της Ουαλίας, σε ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα στο Παρίσι, μαζί με τον Αιγύπτιο Dody Fayed, με τον οποίο διατηρούσε σχέση. Το ατύχημα αυτό ήταν τόσο δύσκολο να γίνει αποδεκτό που μέχρι και σήμερα παραμένει στο επίκεντρο τουλάχιστον 10 διαφορετικών θεωριών συνωμοσίας.
Η Diana, ήταν μια γυναίκα που αγκαλιάστηκε και αγαπήθηκε αμέσως από τον κόσμο. Όλοι την ένιωθαν κοντά τους, μπορούσαν να ταυτιστούν μαζί της. Ήταν πάντα ευγενική και χαμογελαστή αλλά και αρκετά ντροπαλή. Αγκάλιασε τη βασιλική εθιμοτυπία όμως έθεσε και τους δικούς της κανόνες. Όλα αυτά την έκαναν κι ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα του 20ου αιώνα.
Ωστόσο, το παράδοξο με την Πριγκίπισσα της Ουαλίας είναι ότι κάτω από την υπέροχη εικόνα που παρουσίαζε στον κόσμο, αγωνιζόταν με τη βουλιμία, τον αυτοτραυματισμό και τα συναισθήματα απόρριψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Σε μία συνέντευξη που είχε δώσει το 1995 στο BBC, περιέγραψε τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε ως απόρροια του ανεπιτυχούς γάμου της. Επίσης, τόνισε ότι είναι μια ασθένεια κατά την οποία επέβαλλε στον εαυτό της να νομίζει ότι δεν είναι άξια για κάτι και γέμιζε το στομάχι της πολλές φορές την ημέρα με μεγάλες ποσότητες φαγητού γιατί αυτό της έδινε μια προσωρινή αίσθηση πληρότητας και αξίας.
Εκείνη την εποχή υπήρχε η πεποίθηση ότι το να μιλήσεις ανοιχτά για θέματα που αφορούν τη ψυχική υγεία είναι ταπεινωτικό και τέτοιου είδους προβλήματα θα έπρεπε να μένουν κρυμμένα, όμως η Diana είπε την αλήθεια της κι αυτό είχε απήχηση. Αυτό που ίσως είναι λιγότερο γνωστό σε εμάς για εκείνη, είναι ότι χρησιμοποίησε τη μόδα ως εργαλείο ενδυνάμωσης και ανάκτησης της αυτοπεποίθησής της. Κάθε ρούχο που φορούσε η Diana έλεγε μια ιστορία. Κάθε ρούχο είχε σημασία. Περιτριγυρισμένη από ίντριγκες, κατάχρηση εξουσίας, επιθετικότητα, παράλληλες σχέσεις και έλλειψη ανθρώπων που μπορούσε να εμπιστευτεί, η Diana χρησιμοποίησε ένα πράγμα που μπορούσε να ελέγξει και αυτό ήταν τα ρούχα της.
Δεκαετία 1980
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Diana δεν ενδιαφερόταν πολύ να βρει έναν σύντροφο, πόσο μάλλον έναν σύντροφο που είναι Πρίγκιπας. Ήταν αρκετά μικρή σε ηλικία. Τα εφηβικά της ρούχα αντικατόπτριζαν τη συντηρητική ηθική της ανώτερης τάξης, που συνήθως περιλάμβανε στυλ όπως pie-crust κολλάρα, ill-fitting μπλούζες, ταρτάν πουκάμισα, σακάκια και high necklines. Τα ειδησεογραφικά μέσα την περιέγραφαν ως «αριστοκρατική και όμορφη» κι αυτή η εντύπωση δόθηκε με αφορμή την εμφάνισή της στη συνέντευξη αρραβώνων της με τον Πρίγκιπα Charles, όπου φορούσε μια μπλε φούστα, σεταρισμένη με μία δαντελωτή μπλούζα και ένα μαύρο clutch.
Κατά το αρχικό στάδιο του γάμου της με τον Πρίγκιπα Charles, η Diana άρχισε να φοράει ρούχα με πουά σχέδια και μεγάλα καπέλα. Φορούσε επίσης συχνά baby pink, δυνατά floral statement ρούχα και για να αντισταθμίσει την αθωότητά της, πολλές φορές επέλεγε πιο απαλές λευκές και κίτρινες αποχρώσεις. Τα ρούχα της μιλούσαν για μια ελπιδοφόρα ανωριμότητα και μια καθαρή και «ωμή» ομορφιά, η οποία θα τιμωρούταν με το να ζει σε ένα περιβάλλον γεμάτο αδιαφορία και δυσαρέσκεια. Θα έχανε την τρυφερότητά της αλλά θα αποκτούσε δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Ουσιαστικά, μέσα σ’ ένα βράδυ ζητήθηκε από την Diana να αποδείξει στον λαό της Αγγλίας ότι είναι η Πριγκίπισσα της Ουαλίας, αλλά αυτό ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί από ένα κορίτσι μόλις 19 χρονών. Ο «ιδιωτικός κόσμος» της Diana είχε ντροπιαστική χροιά για τη Βασιλική Οικογένεια γιατί ήταν γεμάτος με διατροφικές διαταραχές, μοναξιά και το θέμα της Camilla που περιπλανιόταν συνέχεια γύρω από όλους. Ως αποτέλεσμα, τα ρούχα της ερχόντουσαν σε αντίθεση με τις αναταραχές που βίωνε στη προσωπική της ζωή. Μπορεί η προσωπική της ζωή να ήταν ένας εφιάλτης όμως εκείνη ντυνόταν σαν «όνειρο».
Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1980, άρχισαν να γίνονται όλο και πιο έντονες οι φήμες περί απιστίας και ξεχωριστών ζωών αναφορικά με τον γάμο του Charles και της Diana. Εκείνη είχε γίνει επιφυλακτική με τα μέσα ενημέρωσης, ήξερε όμως ότι μπορούσε να τα χρησιμοποιήσεις προς όφελός της για να πει τη δική της ιστορία. Έτσι, τα κοστούμια της έγιναν σύμβολο της δύναμης που μπορούσε να ασκήσει μέσω των μέσων ενημέρωσης. Σε μια επίσκεψη στο Taj Mahal το 1992, κάθισε μόνη της, κομψή και μελαγχολική μπροστά στον μεγαλύτερο ναό του κόσμου που συμβόλιζε την αγάπη, και «άφησε» την κάμερα να φωτογραφίσει αυτή τη στιγμή ως μια σιωπηλή απάντηση του πολέμου εναντίον του συζύγου της. Άλλα αξιομνημόνευτα looks ήταν το ροζ – μοβ suit skirt που φόρεσε στο Ascot το 1990 και το μπλε και άσπρο κοστούμι που φόρεσε σε περιοδεία στην Αίγυπτο το 1992. Προς το τέλος του γάμου της, το ισχυρό ανδρόγυνο στυλ της έδειχνε την επερχόμενη ανεξαρτησία της.
Δεκαετία 1990
Την άνοιξη του 1991, η Diana ζήτησε από τον Andrew Morton να γράψει ένα βιβλίο για τη ζωή της ως Πριγκίπισσα της Ουαλίας. Εκείνη τη στιγμή η Diana μετατράπηκε από θύμα σε νικήτρια. Οι στιλιστικές τις επιλογές εκείνη την περίοδο έγιναν ξαφνικά απειλητικές που απέπνεαν έναν αέρα ερωτισμού και ελευθερίας.
Εντυπωσιακά παραδείγματα είναι το ερυθρό φόρεμα που φόρεσε στην πρεμιέρα Just Like a Woman το 1992 και το μαύρο μεταξωτό φόρεμα Christina Stambolian, πιο γνωστό ως «revenge dress» που φόρεσε στο καλοκαιρινό πάρτι στη Serpentine Gallery το 1994. Την ίδια νύχτα ο Πρίγκιπας Charles παραδέχτηκε δημόσια στη τηλεόραση ότι διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με την Camilla. Μπορεί να λένε ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται καλύτερα κρύο, αλλά με το συγκεκριμένο μαύρο off-shoulder φόρεμα, συνδυασμένο με μαύρο διαφανές καλσόν, μαύρα stilettos και chocker, μπορούμε να πούμε πως με αυτή την εμφάνιση η Diana έβγαλε στη φόρα τη σεξουαλικότητά και την οργή της για να τη δει όλος ο κόσμος και κυρίως ο σύζυγός της.
Η γέννηση μιας νέας γυναίκας
Το ζευγάρι χωρίστηκε το 1992 με το διαζύγιό τους να οριστικοποιείται τον Αύγουστο του 1996. Τότε η Diana βρήκε πραγματικά το στυλ της και δεν είναι τυχαίο που αυτό συνέπεσε με το διαζύγιό της. Μια νέα γυναίκα εμφανίστηκε, μία Diana ανθρωπιστική, Πριγκίπισσα του λαού (τον όρο αυτόν της τον έδωσε ο τότε πρωθυπουργός Tony Blair μετά το θάνατό της), με μια απίστευτη αισιοδοξία και πίστη στον εαυτό της, αφού πρώτα πέρασε από την κόλαση. Αυτή η νέα εκδοχή του εαυτού της τη συντρόφευσε μέχρι και το τέλος της ζωής της το 1997.
H Diana ήταν μια γυναίκα με καρδιά, μυαλό και μυθολογικό στυλ και ομορφιά. Είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς την κομψότητα μιας γυναίκας που πέρασε από ένα βουνό σεξιστικών καταπιεστικών κλισέ και ανέντιμων συζύγων, και που μπορούσε να τα κάνει όλα με ένα little black dress.
Εσάς ποια είναι η γνώμη σας για το στυλ της Πριγκίπισσας Diana; Πιστεύετε ότι οι στιλιστικές επιλογές κάποιου συνδέονται άρρηκτα με θέματα ψυχικής υγείας που μπορεί να αντιμετωπίζει; Θα χαρώ πολύ να μου πείτε κάτω στα σχόλια!
