Παγκοσμίου φήμης εκπρόσωποι της μόδας συναντήθηκαν τον Ιούλιο – Τι είδαμε και τι ακούσαμε;
Στυλίστες, σχεδιαστές μόδας, make-up artist, fashion editor, σχεδιαστές κοστουμιών του Hollywood, η Anna Wintour καθώς και όλη η ελίτ της μόδας ήταν εκεί. Να πω για Marc Jacobs και John Galliano; Να μιλήσω για Balenciaga, Gabriela Heasrt, Karla Welsh ή Bilie Eilish; Θα μιλήσω για όλα! Δες παρακάτω, συνοπτικά, τι ενδιαφέροντα πράγματα άκουσα για την επιχειρηματική δραστηριότητα στη μόδα, για αυτοδημιούργητους νέους στυλίστες και σχεδιαστές μόδας, για την ταυτότητα που εκπροσωπεί ο καθένας και, φυσικά, για τη βιωσιμότητα και τις μελλοντικές κατευθύνσεις ολοκλήρου του fashion κλάδου.
Το Παλιό Φάσιο, το Ορθόδοξο, δεν είναι πια Εδώ
Στην εναρκτήρια συζήτηση είχαμε τη (θεάρα) Anna Wintour, με σημαντικούς editor-in-chief του ομίλου ανά τον κόσμο να συζητούν για το μέλλον της μόδας. Όπως συζητήθηκε, πέρα από το σαφές άνοιγμα στην Ανατολή, η περίοδος της πανδημίας επέφερε μικρότερα budget και λιγότερα εμπόδια σε όποιον ενδιαφέρεται να εισέλθει σε αυτό τον χώρο, πιο ψηφιακή αλλά και πιο ουσιαστική επικοινωνία για τα θέματα που ενδιαφέρουν τον καθένα και, το σημαντικότερο, έναν εκδημοκρατισμό της μόδας.
Πιο συγκεκριμένα, όπως ανέφερε η Wintour, αφενός οι δυτικοί σχεδιαστές έπαψαν να θεωρούνται κυρίαρχοι στην Κίνα και τις ανατολικές χώρες∙ πλέον καλούνται να συνεργαστούν με την τοπική κοινωνία στην οποία απευθύνονται και όχι απλά να της δώσουν κάτι. Αφετέρου, η παύση που επέφερε η πανδημία, έκανε τον χώρο της μόδας να επαναξιολογήσει τον τρόπο που λειτουργούσε και να θέσει νέες βάσεις∙ πλέον η ισότιμη εκπροσώπηση, σε ηλικία, φυλή και φύλα, χρειάζεται να ξεκινά από τα παρασκήνια.
Συμπληρωματικά, η ψηφιακή εποχή οδήγησε στον επαναπροσδιορισμό των fashion show, τα όποια στο μέλλον πιθανότατα θα έχουν μια υβριδική μορφή, με ψηφιακή και φυσική παρουσία. Συνολικά η γεύση που μας άφησε όλη αυτή η κουβέντα είναι ένα άνοιγμα στο μέλλον, που αφήνει πίσω ελιτισμό και στερεότυπα και ανοίγεται σε έναν νέο κόσμο, πιο θαρραλέο και πιο δεκτικό σε νέους δημιουργούς και τεχνολογία.
Η Αναβίωση της Υψηλής Ραπτικής από τον Οίκο Balenciaga
Ο Demna Gvasalia, καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου, αξιοποίησε πανδημία και καραντίνα για να προετοιμάσει 63 haute couture αριστουργήματα του οίκου μετά από πολλά χρόνια, τα οποία παρουσίασε πρόσφατα στο Παρίσι, σε μια πασαρέλα χωρίς μουσική, επιτρέποντας «στα υφάσματα να ακουστούν και σε εμάς να τιμήσουμε τη δεξιοτεχνία».
Αφού απολαύσαμε την πλήρη παρουσίαση της κολεξιόν κι εμείς, οι συμμετέχοντες αυτού του συνεδρίου, ακούσαμε τον Gvasalia να μας θυμίζει ότι η υψηλή ραπτική βρίσκεται στην καρδιά αυτού του οίκου, όπως και η μεγάλη δεξιοτεχνία, οι σιλουέτες και η αρχιτεκτονική των ενδυμάτων. Ότι η μόδα αποτελεί, και πρέπει πάντα να αποτελεί, αντικατοπτρισμό του κόσμου που μας περιβάλλει, και ότι σε αυτό το πλαίσιο οφείλει να ανοίγει έναν διάλογο με το κοινό.
Περιέγραψε επίσης το «ταξίδι» που έκανε, ξεκινώντας από τη μελέτη του παλιού couture του Balenciaga μέχρι την προσαρμογή του σε μια πιο μοντέρνα εκδοχή μέσα από τα δικά του μάτια. Με αυτό το εγχείρημα θέλει να ανακαλύψει τον σημερινό πελάτη υψηλής ραπτικής του οίκου, να κάνει couture για τον καθένα και να αφήσει πίσω την ελιτίστικη προσέγγιση του παρελθόντος. Άλλωστε, όπως είπε και ο ίδιος, «φορώντας ένα ρούχο υψηλής ραπτικής, δεν αποκτάς μόνο αυτοπεποίθηση, αλλά βλέπεις και τον εαυτό σου με άλλα μάτια».
Gabriela Hearst, ή αλλιώς, Ποιότητα και Βιωσιμότητα στη Μόδα
Μα τι ωραία που μας τα είπε…! Η καλλιτεχνική διευθύντρια της Chloé αποτελεί την προσωποποίηση της νοοτροπίας στη μόδα που θέλει να έχει το μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα και, παράλληλα, ποιότητα υλικών. Στην πόλη Τουρκάνα, στο Κέρας της Αφρικής, όπου ταξίδεψε το 2017, είδε γυναίκες να περπατούν χιλιόμετρα επί 8 ώρες για να βρουν νερό και να καλούνται να αποφασίσουν ποιο από τα παιδιά τους θα σώσουν. Αυτή η εικόνα, μαζί με κάποιες άλλες συγκυρίες, την έκαναν να σκεφτεί ότι πρέπει «να μετατρέψουμε αυτή την κλιματική κρίση που βιώνουμε σε κλιματική επιτυχία».
Και δεν έμεινε στην ιδέα. Ξεκίνησε με την μικρή ομάδα της το πρώτο σόου το 2017 αποκλειστικά με επαναχρησιμοποιούμενα υλικά, μια πρακτική που πλέον ακολουθείται ευρέως. Μέχρι το 2019 κατάφερε όλες οι συσκευασίες που χρησιμοποιεί στην εταιρεία της να είναι βιοδιασπώμενες. Σε όλα τα ρούχα αναγράφονται οι λόγοι για τους οποίους επιλέχθηκαν τα συγκεκριμένα υφάσματα. Επιπλέον, ένα από τα σχέδιά της είναι να μαγνητοσκοπήσει μια παρουσίαση στην οποία θα αναφέρει αναλυτικά τα υλικά που επέλεξαν για το κάθε προϊόν στην ομάδα πωλήσεων προκειμένου εκείνη να το μεταφέρει στους πελάτες.
Βέβαια δεν αρκεί μια συνειδητή επιλογή στα ρούχα μας για να οδηγηθούμε στην κλιματική επιτυχία. Αφού η Gabriela μας έδειξε στην κάμερα το φιλικό προς το περιβάλλον αθλητικό παπούτσι της, έδωσε και μια συμβουλή για να ζούμε βιώσιμα: Να ξεχωρίζουμε τα πράγματα που αγαπάμε πραγματικά και αυτά να τα κρατάμε, εστιάζοντας στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα.
Τι χρειάζεται για να Γίνεις Στυλίστας
Έλα ντε; Τι σχέση έχει ένα ταξίδι στη Ρωσία με μια βαλίτσα που βυθίζεται σε μια λίμνη, και η απόρριψη των φυλετικών στερεοτύπων με τη δημιουργικότητα;
Όλα τα παραπάνω και αρκετά άλλα ήταν μέρος μιας πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης που πραγματοποιήθηκε ζωντανά από μια ομάδα από νέους και καταξιωμένους στυλίστες. Όσα ακούσαμε, πέραν του ότι απαντούσαν ξεκάθαρα στο ερώτημα του τίτλου, ήταν άκρως διαφωτιστικά και με αρκετές λεπτομέρειες. Μεταξύ άλλων, κάποιες από τος συμβουλές που δόθηκαν σε επίδοξους στυλίστες ήταν οι εξής:
- Κάνε πρακτική και δούλεψε κοντά σε μέντορες.
- Χτίσε αντοχές και μάθε να προετοιμάζεσαι για παν ενδεχόμενο (ακούσαμε και κάποιες συναρπαστικές προσωπικές ιστορίες –μάντεψε πού κολλάει η Ρωσία και η λίμνη!).
- Εμπνεύσου από τα πάντα, έχε περιέργεια και μη διστάζεις να αμφισβητήσεις αυτό που είχες πει παλιότερα.
- Ενστερνίσου την τεχνολογία και στρέψου στο μέλλον.
Θα αποφύγω να πλατειάσω άλλο, όμως πραγματικά θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα για αυτή τη συνεδρία στην οποία νέοι άνθρωποι μοιράστηκαν τόση πολλή συμπυκνωμένη γνώση για όποιον ενδιαφέρει αυτή η επαγγελματική κατεύθυνση. Θα επανέλθω, ωστόσο, με ξεχωριστό άρθρο.
Back to the Future με τους Marc Jacobs & Hamish Bowles
Σε έναν μεγάλο χώρο, γεμάτο σειρές από ρούχα προσεκτικά παρατεταγμένα σε κρεμάστρες, ο Hamish Bowles, international editor-at-large της Vogue και συλλέκτης ρούχων διάσημων οίκων μόδας, περιπλανιέται και μας κάνει να ζηλεύουμε. Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους θησαυρούς, κομψός μες στο μπλε κοστούμι του που συνοδεύει με μια ροζ γραβάτα –όλα πολύ πιο ιδιαίτερα από όσο ακούγονται- περιμένει τον καλεσμένο του. Ο Marc Jacobs καταφθάνει, με τη σκουρόχρωμη αλλά διόλου απαρατήρητη αμφίεσή του που συνοδεύει με μια σειρά από πέρλες στον λαιμό και ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα παπούτσια. Αφού κοιτούν ορισμένα κομμάτια της συλλογής του Bowles, με τον απαραίτητο σχολιασμό επί οίκων και αναμνήσεων, μεταφέρονται σε έναν άλλο χώρο, που περιλαμβάνει κούκλες ραπτικής ντυμένες με επιλεγμένα σύνολα της ίδιας συλλογής. Εκεί οι δύο πρωταγωνιστές αυτής της «συνεδρίας», με γάντια στα χέρια, ψηλαφίζουν και μελετούν αναλυτικά κάθε κομμάτι, επισημαίνοντας συγκεκριμένες τεχνικές, κοψίματα, μοτίβα, υφές… Ακούγονται διάφορα ονόματα της μόδας, όπως Norell, Yamamoto, Gibb, Valentino, Dior, Gernreich, Chanel και πολλά άλλα, με αποτέλεσμα αυτή η συνάντηση να λειτουργεί για το κοινό ως ένα εντατικό σεμινάριο, αλλά παράλληλα και ως ένα εξπρές ταξίδι μόδας στον χρόνο…
Billie Eilish & Alessandro Michele: Βλέποντας τον Κόσμο με άλλα Μάτια
Ο κοινός τρόπος θέασης της ζωής των δύο αυτών προσωπικοτήτων σε παρακινεί να σκεφτείς όπως εκείνοι. Μιλούν για μια απελευθέρωση, σχεδόν σεξουαλική, που στο άκουσμά της ποθείς να την κατακτήσεις κι εσύ.
Ενδεικτικά, η Billie αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην αλλαγή στην εμφάνισή της και λέει το αυτονόητο: «Θέλω να κάνω ό,τι θέλω. Οι άνθρωποι αλλάζουν κι αυτό είναι κάτι για το οποίο θέλω να μιλάω. Δεν γίνομαι άλλος άνθρωπος, αλλά μαθαίνω, μεγαλώνω και αλλάζω. Και θέλω να είμαι όπως θέλω και να μη συμβιβάζομαι σε αυτό που ήμουν μέχρι πρότινος». Στο ίδιο πνεύμα, ο Alessandro προσθέτει: «Η μόδα είναι ζωή. Η πρώτη σχέση που αποκτάς μόλις γεννιέσαι είναι αυτή με το ρούχο πάνω στο σώμα σου, πράγμα που συμβαίνει σε όλη τη ζωή σου. […] Δεν μπορείς να αγνοείς τον πώς θες να αισθάνεσαι ή να φαίνεσαι».
Θα ήθελα να γίνω πιο συγκεκριμένη και να μπορούσα να παραθέσω όλα όσα ειπώθηκαν για να δεις το αναλυτικό βάθος αυτών των σκέψεων, αλλά θα πλατειάσω και δεν το θέλω. Σου αφήνω όμως ως δωράκι αυτό που είπε κάποια στιγμή ο Alessandro: «Όσο πιο διαφορετικός, τόσο πιο όμορφος». Φόρα λοιπόν αυτό που θες και κάνε με την εμφάνισή σου μια θαρραλέα δήλωση σαν αυτές της Billie.
Πώς Διατηρείς την Αυθεντικότητά σου όταν Φτιάχνεις μια Εταιρεία
Θα μπορούσαν να γεμίσουν κάμποσες σελίδες με τις συμβουλές αυτών των νέων αυτοδημιούργητων σχεδιαστών μόδας από όλο τον κόσμο. Αν προσπαθήσω να μεταφέρω την ουσία αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας συζήτησης για όποιον ενδιαφέρεται να παραμείνει αυθεντικός στο επαγγελματικό του εγχείρημα στον χώρο της μόδας, αυτή συνοψίζεται στα εξής:
- Μην σκέφτεσαι στο ξεκίνημα εάν έχεις όλα τα χρήματα που χρειάζονται. Τόλμα και ξεκίνα ακόμα και με πολύ λίγα, και στη συνέχεια με την επικοινωνία με πιθανούς σπόνσορες, αλλά και μέσω των social media, μπορείς να τα καταφέρεις.
- Το να κάνεις τη δική σου εταιρεία, πέρα από μεγάλη ελευθερία, σου δίνει και την ευθύνη να οργανώσεις τα πάντα από το μηδέν με κάθε λεπτομέρεια.
- Βρες την ταυτότητά σου και φτιάξε το όραμά σου. Έπειτα, όσες αποφάσεις λαμβάνεις να τις βασίζεις εκεί, δηλαδή στην ατομικότητά σου, στις αξίες που θες να διέπουν όσα κάνεις και στην κοινότητα στην οποία θες να απευθύνεσαι.
Karla Welsh, ή αλλιώς, ένα force in Fashion από Μόνη της
Η στυλίστρια του Justin Bieber, της Pink, του Bradley Cooper, της Lorde και πολλών πολλών άλλων, που περπατούν στο κόκκινο χαλί ή και εκτός αυτού, έδωσε μια συνέντευξη και μίλησε για την επαγγελματική πορεία της. Στις βασικές δεξιότητες ενός ανερχόμενου στυλίστα συμπεριέλαβε το ομαδικό πνεύμα, αλλά και την πολύ καλή προετοιμασία για τον πελάτη ∙δηλαδή, να ξέρεις τα project που θα ακολουθήσουν, να έχεις καταλάβει τι αγαπά ο πελάτης σου και να είσαι τόσο καλά προετοιμασμένος, ώστε στην ουσία να ξέρεις σχεδόν ακριβώς τι θα επιλέξει να φορέσει τελικά. Επίσης έδωσε τη συμβουλή να μη λέμε όχι σε καμία ανάθεση, ακόμα κι αν δεν μας αρέσει τόσο, γιατί και αυτές οι περιπτώσεις έχουν να μας προσφέρουν χρήσιμη εμπειρία. Τέλος, υπογράμμισε την αλλαγή στον ρόλο του στυλίστα, ο οποίος δεν είναι πλέον εκείνος που απλά προτείνει κάποια ρούχα, αλλά λειτουργεί ως καλλιτεχνικός διευθυντής που καθορίζει το image του πελάτη του. Με άλλα λόγια, ο πελάτης και ο στυλίστας πρέπει να δρουν ως ομάδα, έχοντας κατά νου έναν κοινό στρατηγικό στόχο ως προς την εικόνα που θέλουν να προβάλλουν.
To be a makeup artist or not to be?
Ιδού η απορία. «To be!», θα μας πει η Pat McGrath, ιδρύτρια και Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας Pat MacGrth Lab, αν το αγαπάμε κι αν είμαστε έτοιμοι να ξεπεράσουμε οποιαδήποτε εμπόδια. Στη συζήτηση που παρακολουθήσαμε με τον παλιό της φίλο editor-in-chief της βρετανικής Vogue, Edward Enninful, μάθαμε τα πρώτα της βήματα, που έγιναν κόντρα σε μια εποχή που αγαπούσε τους λευκούς, τη grunge και αρκετά στερεότυπα ακόμα. Ακούσαμε διάφορες ιστορίες των δύο συνομιλητών που έδειξαν πώς το πάθος σου μπορεί να σε οδηγήσει εκεί που θες αν παραμείνεις προσηλωμένος στον στόχο σου.
Η Pat, μια μαύρη γυναίκα που πλαστογραφούσε το πάσο της για να μπει σε fashion show – και μάλιστα καθόταν στην πρώτη σειρά!-, που έπαιρνε στο κατόπι (κανονικό stalking) τα είδωλά της στα μπαρ που σύχναζαν απλά για να δει το makeup τους από κοντά, που εμφανίστηκε ξανά και ξανά, χωρίς να την καλέσουν, εκεί όπου ήθελε να βρεθεί, κατάφερε να κάνει αμέτρητα εξώφυλλα στη Vogue, να συνεργαστεί με όσα άτομα του χώρου ονειρευόταν και τα τελευταία 5,5 χρόνια να έχει τη δική της εταιρεία προϊόντων ομορφιάς.
Κι αν έχεις κολλήσει με το πολιτικά ορθό και έχεις την αίσθηση ότι η Pat θέλει να μας εξωθήσει στην παρανομία, θα σε επαναφέρω στην ουσία, η οποία συνοψίζεται στο ότι παρά τις κλειστές πόρτες που συνάντησε παντού, έφτιαξε το δικό της σύστημα επιβίωσης μαζί με άλλους ανθρώπους που είχαν την ίδια ζέση (και τις ίδιες δυσκολίες) και πορεύτηκαν παρέα καταφέρνοντας τελικά να κάνουν τα όνειρά τους αληθινά. Κλείνοντας, η Pat έδωσε τις εξής συμβουλές προς όποιον ενδιαφέρεται να καταξιωθεί ως makeup artist, παρά τα όποια εμπόδια:
- Μην τα παρατάς ποτέ!
- Δούλεψε με νεαρούς φωτογράφους –δοκίμαζε look και φωτογράφιζε τα!
- Πόσταρε τη δουλειά σου στο instagram και κάνε τα απαραίτητα hashtag για να σε δουν αυτοί που θες (μάλιστα προέτρεψε να χρησιμοποιήσει όποιος θέλει το δικό της #PMGLabLove, καθώς η ίδια είναι πάντα σε αναζήτηση νέων μελών για την ομάδα της!).
Σχεδιάζοντας Κοστούμια για Ταινίες
Δύο σχεδιάστριες κοστουμιών του Χόλυγουντ, η Ruth Carter, που μάλιστα έχει κερδίσει και Όσκαρ, και η Zerina Akers, μίλησαν για αυτόν τον ιδιαίτερο τομέα του fashion design, για τις ιδιαιτερότητες του να εργάζεσαι σε ταινίες βεληνεκούς όπως των Mo’ Better Blues, Black Panther, Coming 2 America, Black is King και πολλών άλλων. Πρόκειται για μια δουλειά που περιλαμβάνει όχι μόνο μόδα, αλλά και τη δημιουργία ενός χαρακτήρα∙ μιας οπτικής αφήγησης. Ο ρόλος αυτός, όπως μάθαμε, απαιτεί αρκετή έρευνα (του τι θες να παρουσιάσεις, της ιστορίας και του πλαισίου που εκτυλίσσεται η ταινία, του τι θέλει το κοινό να δει χωρίς, ωστόσο, να φανεί ως άκριτη οικειοποίηση πολιτισμικών στοιχείων και άλλα πολλά).
Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι το αποτέλεσμα θέλουμε να είναι κολακευτικό, να επιτρέπει στην κάμερα να το «πιάσει» από κάθε γωνία (360 μοίρες) και, επιπλέον, να κάνει τον ηθοποιό να νιώθει όμορφα φορώντας το. Τέλος, κάτι που ίσως δεν σκεφτόμαστε εύκολα για αυτή τη δουλειά, είναι ότι στην ουσία ο σχεδιαστής κοστουμιών γίνεται μέρος της ταινίας και χρειάζεται να διαδράσει αφενός με τον ηθοποιό, όπως είναι ο ίδιος ως άνθρωπος και ως φιγούρα, και αφετέρου με τον ήρωα που θέλει να υποδυθεί, ως χαρακτήρα, στο πλαίσιο που τον εντάσσει το σενάριο. Οπότε στην ουσία μιλάμε για το χτίσιμο μιας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ τριών προσώπων ως προϋπόθεση για μια δημιουργική έκβαση στο costume design.
John Galliano & Koizumi Tomotaka: Live Ανακύκλωση
Με λήψη σαν σε ντοκιμαντέρ, βλέπουμε καθέναν από τους δύο ανθρώπους της μόδας να λαμβάνει ένα τεράστιο δέμα. Όταν αυτό ανοίγει αποκαλύπτεται ένα από τα κομμάτια-έργα τέχνης του άλλου. Αυτό που καλούνται να κάνουν οι συμμετέχοντες αυτής της ανάθεσης είναι να «ανακυκλώσουν» το ρούχο του συναδέλφου φτιάχνοντας κάτι νέο βάσει αυτού. Η κάμερα καταγράφει παράλληλα τις διεργασίες που πραγματοποιούνται και στα δύο μέτωπα, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις συζητήσεις.
Βλέπουμε, λοιπόν, την ομάδα του Galliano, στο Maison Margiela, να αποδομεί την εντυπωσιακή τουαλέτα του Tomotaka. Μεταξύ άλλων, ξήλωσαν με απόλυτο σεβασμό την καθεμία σούρα από τούλι του πλούσιου ενδύματος και τις τύλιξαν σε κουβάρια, μια εργασία που διήρκησε περίπου 3 ημέρες. Έπειτα, έπλεκαν με τα υλικά αυτά στο χέρι ένα πληθωρικό oversized, κίτρινο πουλόβερ επί άλλες 11 ημέρες. Η ιδέα του Galliano, την οποία συνόδευσε με ένα ζευγάρι κίτρινες, over-the-knee γαλότσες και μια φαρδιά τσάντα ίδιας απόχρωσης, βασίστηκε στη δημιουργία του νέου κρατώντας τις αναμνήσεις του παλιού.
Από την πλευρά του ο Tomotaka, που έλαβε ένα λευκό σύνολο του οίκου Margiela με περίτεχνες λεπτομέρειες στην ύφανση, έκανε ο ίδιος όλη τη διεργασία: Άνοιξε τα μανίκια και τη φούστα για να προσθέσει φραμπαλάδες, εμπνεόμενος από παλαιότερα σχέδια του Galliano. Έπειτα χρησιμοποίησε το λευκό ως καμβά για να το τονίσει με νέον αποχρώσεις και να το κάνει εκφραστικότερο. Τέλος, έραψε λουλούδια στο ένδυμα του κεφαλιού-καπέλο και συνόδευσε με εντυπωσιακά κοσμήματα το σύνολο. Οι δύο πρωταγωνιστές αυτού του πρωτότυπου ντοκιμαντέρ συνομιλούσαν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά και κατά την αποκάλυψη των τελικών δημιουργιών τους. Εμείς πάλι, ως κοινό, νιώσαμε για λίγο την αδρεναλίνη της δικής τους δημιουργικότητας, είδαμε στα κλεφτά κάποιες από τις εργασίες τους και στο τέλος ικανοποιήσαμε την προσμονή μας με το εμπνευσμένο αποτέλεσμα αυτών των «μεταλλάξεων».
Το Επόμενο Κοκτέιλ είναι για το Δικό σου Ξεκίνημα
Κλείνοντας θέλω να σου πω πως παρατήρησα ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, διαφόρων ηλικιών και ειδικοτήτων, από ποικίλα περιβάλλοντα και υπόβαθρα, με ή χωρίς πτυχία, είχαν το εξής κοινό μεταξύ τους: Δεν σταμάτησαν πουθενά, σε κανένα εμπόδιο. Βρήκαν το πάθος τους, πίστεψαν σε αυτό που είναι και βούτηξαν στα βαθιά. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται κοινότυπα, όμως, αλήθεια, τέτοιες ιστορίες επιτυχίας είναι όλα όσα ανέφερα παραπάνω κι αν το παρατηρήσεις, όλοι οι ομιλητές στο τέλος έδωσαν την ίδια συμβουλή: «Βούτα!». Καλές μας βουτιές, λοιπόν!
