Η μουσική είναι βαθιά συνδεδεμένη με τη μόδα και το στυλ από την αρχή της ύπαρξης τους. Η σχέση μεταξύ της μόδας και της δημοφιλούς μουσικής είναι η αφθονία και η αμοιβαία δημιουργικότητα, πάντα και οι δυο θα έχουν κάτι που μπορούν να δώσουν στην άλλη. Η μόδα και η μουσική έχουν τρεις συνεργασίες γενικά. Η μια είναι όταν οι σχεδιαστές μόδας και οι διασημότητες δημιουργούν κάποια μόδα για να ταιριάζει σε ένα έργο. Μια άλλη συνεργασία συμβαίνει όταν η νεολαία της υποκουλτούρας διαρθρώνεται μέσω της μόδας. Η τρίτη είναι όταν η βιομηχανία της μόδας ερμηνεύει ένα μουσικό θέμα ή τάση. Οι σημερινοί μουσικοί βέβαια, έχουν πολύ μεγαλύτερη επίδραση στο τι είναι ‘in’ έχοντας στενή συνεργασία με πολλές εταιρίες μόδας επηρεάζοντας σημαντικά τη μόδα σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη φορά. Αυτό το άρθρο χρονολογικά αναδεικνύει κάποιες από τις κύριες συνεργασίες από την έναρξη της δημοφιλούς μουσικής με τη μόδα και δείχνει πόσο ριζικά συνδεδεμένες είναι.
Με τη γέννηση του rock’n’roll το 1951, η κουλτούρα των νέων και ο λαϊκός πολιτισμός κέρδισαν μια ώθηση. Τη δεκαετία του 1940, οι αμερικανικές έφηβες γνωστές ως bobby-soxers, έγιναν διάσημες για τον τρόπο ένδυσης τους ο οποίος ήταν εμπνευσμένος από τραγουδιστές σαν τον Frank Sinatra. Φορούσαν κάλτσες μέχρι τον αστράγαλο, κορδέλες στα μαλλιά, τζιν τυλιγμένα στο τελείωμα, φούστες με κεντημένα φούτερ κλπ. Επίσης στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εμφανίστηκαν τα Teddy Boys. Φορούσαν μακριά σακάκια που έπεφταν χυτά με βελούδινα κολάρα και μανσέτες, ανοιχτόχρωμες κάλτσες, λεπτές γραβάτες κλπ τα οποία εμπνεύστηκαν από τα ρούχα των πρώτων αμερικανικών ροκ σταρ, όπως ο Bill Haley, ο Gene Vincent, ο Little Richard και ο Elvis Presley. Έπειτα το 1965 στη Βρετανία σχηματίστηκαν οι Mods, που είχαν μεγάλη επίδραση στη μόδα και τα ανδρικά ρούχα. Ήταν διανοούμενοι έφηβοι στους οποίους άρεσε η τζαζ, μπλουζ και η bluebeat μουσική. Φορούσαν αμερικανικά τζάκετ πάρκα και προσάρμοζαν οι ίδιοι τα oversize κουστούμια πάνω τους. Μεγάλοι σχεδιαστές που χαρακτηρίζονταν ως mods είναι η Mary Quant και ο Pierre Cardin. Σύμβολα / στοιχεία που εφάρμοζαν στις συλλογές τους ήταν: στόχοι, Union Jacks, χρωματιστές οριζόντιες λωρίδες και εικόνες ποδηλασίας .
Έπειτα ήρθαν οι χίπηδες που ήταν ένα λαϊκό, ροκ κίνημα της δεκαετίας του 1960, το οποίο διέδωσε μια εναλλακτική προοπτική διαβίωσης που ήταν εμπνευσμένο από συγκροτήματα όμως οι the Beatles. Τα ρούχα τους προέρχονταν από κάδους μεταχειρισμένων ρούχων, καταστήματα στρατού/ναυτικού και χειροποίητα ρούχα, με άλλα λόγια ό, τι ήταν φθηνό και διαθέσιμο με στοιχεία λουλουδιών και πολλά κεντήματα. Δυο σχεδιαστές τη δεκαετία του 1980 ήταν ο Ιταλός σχεδιαστής Romeo Gigli και η Marni. Η Πανκ ήταν μια αντίδραση ενάντια στην κουλτούρα των χίπη, η οποία έγινε αποδεκτή ως το αποκορύφωμα της εξέγερσης των νέων. Η Punk rock ήταν από τις πιο σημαντικές και διεγερτικές συνεργασίες της μόδας και της μουσικής και ξεκινώντας στο Λονδίνο τη δεκαετία του 1970 σχεδόν ταυτόχρονα έγινε μουσικό είδος, έκφραση μόδας και τρόπος ζωής. Οι Sex Pistols έγιναν η κορυφαία μπάντα του είδους με τη μόδα να βγει στο κατάστημα του Malcom Maclaren’s Kings Road με τίτλο Sex. Ο Maclaren και ο συνεργάτης του, η Vivienne Westwood, πούλησαν ρούχα που είχαν απομακρυνθεί από την αποδεκτή ιδέα της μόδας με σκοπό να σοκάρουν και να εκφοβίσουν. Τα εμβληματικά στοιχεία μόδας της Punk περιλάμβαναν το αντίγραφο της μάσκας ραπίστ του Cambridge και του Westwood, μπλουζάκια με pin-up κορίτσια, ομοφυλόφιλους καουμπόηδες, πουκάμισα με τη ναζιστική σβάστικα και μπλουζάκια του προσώπου της Βασίλισσας της Αγγλίας με μια παραμάνα στη μύτη της, σχισμένα ρούχα, φετίχ ρούχα, ακόμη και ρούχα με προσομοιωμένες λεκέδες αίματος. Όλες οι πανκ μπάντες φορούσαν παρόμοια ρούχα με εικόνες που ήταν ταμπού. Ως καταλύτες της αλλαγής μόδας (1973-1980), ο David Ο Bowie και ο Bryan Ferry πειραματίστηκαν με νέα θέματα, πεποιθήσεις και αξίες. Το alter ego του Bowie, Ziggy Stardust, φορούσε περίτεχνα κοστούμια που σχεδιάστηκαν από τον avant-garde σχεδιαστή Kansai Yamamoto. Τα ενδύματα δεν φτιάχτηκαν αποκλειστικά για τον Bowie ήταν απλά μέρος της έτοιμης συλλογής του Yamamoto. Οι οπαδοί του Bowie τον αντέγραψαν φορώντας “street wear” της εποχής. Τα σύνολα αποτελούνταν από παντελόνια με ψηλή μέση, πλατφόρμα παπούτσια, πουκάμισα και μπλουζάκια σε λαμπερά χρώματα τα οποία περιστασιακά αγοράζαν από γυναικεία καταστήματα για τα χρώματα και τη στενή τους εφαρμογή. Με πολλούς τρόπους, η ντίσκο υφιστάμενη ταυτόχρονα με το glam rock της δεκαετίας του 1970 ήταν ένα από τα μουσικά κινήματα που επηρέασαν πλήρως τη μόδα. Επιπλέον, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Bowie εισήγαγε σε μονοχρωματικό απλό μαύρο παντελόνι και λευκό πουκάμισο, τα χαλαρά πουκάμισα, παντελόνια χωμένα μέσα σε μπότες ιππασίας και εξαιρετικά φαρδιές δερμάτινες ζώνες.
Τη δεκαετία του 1980, το νέο wave συγκρότημα το Jam παρουσίασε την απόκλιση του παλιού και του νέου Mod. Η μουσική έγινε trashy και επιθετική και η τάση που εδραιώθηκε ήταν ο ρετρό-φουτουρισμός. Η νέα μορφή, Acid Jazz, έγινε συνώνυμη με τα μοντέρνα αστικά ανδρικά ενδύματα που περιλάμβαναν επίσημα και αθλητικά είδη. Κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι Gianni Versace, Thierry Mugler και Claude Montana αρχίσαν να χρησιμοποιούν ασυμμετρίες και έντονες διχρωμίες/μονοχρωμίες. Επίσης, οι στενές στολές του σχεδιαστή Anthony Price που φορούσαν οι Kraftwerk (γερμανική μπάντα) έγιναν τα “must” ανδρικά ρούχα του Price και καλλιτέχνες όπως ο Gary Numan, ο Ultravox και ο David Bowie επηρεάστηκαν από τον Kraftwerk. Παράλληλα, το 1986, το τραγούδι του Run D.M.C. “My Adidas” έγινε επιτυχία με εκατομμύρια ανθρώπους να δοξάζουν τη μάρκα με τις 3 ρίγες. Γρήγορα, η Adidas το παρατήρησε και η hip hop μπάντα κατέληξε να λάβει 1,5 εκατομμύρια δολάρια για να χρησιμοποιεί και να προωθεί την εταιρεία. Μαζί με αυτό, το Run D.M.C. είχαν τη δική τους σειρά αθλητικών παπουτσιών με το λογότυπο της ομάδας κεντημένο στο πίσω μέρος. Αυτή ήταν η πρώτη συμφωνία για ρούχα στο χιπ χοπ. Η μουσική Techno ήταν κληρονόμος της μουσικής των Kratfwerk. Η Techno έγινε το σύμβολο του βρετανικού Rave στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Και καθώς διαδιδόταν το Rave άρχισε να εκφράζεται και μέσω της μόδας. Στη πρώτη φάση τα κορίτσια φορούσαν: Σφιχτά δερμάτινα ή τζιν παντελόνια, γιλέκα, μεγάλα ασημένια δαχτυλίδια, πολλά ασημένια βραχιόλια μαζί, βραχιόλια φιλίας και δερμάτινα βραχιόλια όπως αυτά που φορούσαν οι χίπηδες και τα αγόρια: φορούσαν ρούχα σχεδιαστών όπως το Stone Island και ο Paul Smith. Τα ρούχα τους αποτελούνταν από μπλουζάκια Polo, κοντομάνικα μπλουζάκια, τζιν και anoraks. Μετά από πρόταση του συγκροτήματος Prodigy ήρθε η δεύτερη φάση του Rave, όπου βελτιώθηκε στους έντονους χρωματισμούς. Ένα απο τα αποτελέσματα περιλαμβάνουν το φόρεμα κορσές του Jean Paul Gaultier που φορούσε η Madonna κατά την περιοδεία της στο Blonde Ambition το 1990, το οποίο στη συνέχεια συνέβαλε στην τάση να φοράνε σουτιέν τοπάκια και λιγότερα ρούχα.
Περιστασιακά η μόδα βασίζεται άμεσα στη μουσική κουλτούρα για έμπνευση. Η Rastafarian μουσική έχει προσφέρει στον λαϊκό πολιτισμό μια αισθητική που μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορες μορφές. Εταιρείες μόδας όπως η Complice, ο Jean Paul Gaultier και η Rifat Ozbek έχουν χρησιμοποιήσει την εικονογραφία Rastafarian, με κυρίαρχα χρώματα : το κόκκινο, χρυσό και πράσινο, τις τζίβες και τις χακί στολές, το οποίο ονομάστηκε «διεθνές έθνο-σικ». Το 2000 οι διαφημίσεις της Versace Jeans Couture έδειχναν λευκά μοντέλα να φορούν πολλαπλές βαριές χρυσές αλυσίδες στον λαιμό, ένα ανδρικό μοντέλο να φοράει καπέλο, ένα χρυσό δόντι και χαμηλοκαβαλο τζιν. Τότε, η λιτότητα της μόδας χιπ χοπ ανασυστάθηκε, απλοποιήθηκε και έγινε προσιτή για το mainstream κοινό. Στην παρουσίαση S/S (2003) για την Dior, ο John Galliano αναφέρθηκε σε νέες ρομαντικές προσωπικότητες όπως ο Leigh Bowery. Οι New Romantics ήταν η πιο ξεπερασμένη μόδα νεολαίας που είχε δει το Λονδίνο οι οποίοι δεν δεχόντουσαν τον περιορισμό της αίγλης που προσέφερε το κίνημα των Πανκ. Με επικεφαλής των Rusty Egan και Steve Strange, οι οποίοι το 70 διοικούσαν ένα μπαρ στο Λονδίνο, χορεύαν στον ρυθμό των Roxy Music, David Bowie και Kraftwerk. Δημιούργησαν μια σειρά εμφανίσεων με βάση παράξενα θέματα που περιλάμβαναν : ρωσικό κονστρουκτιβισμό, Bonny Prince Charlie, Pirates, καμπαρέ του Βερολίνου στο 1930, αστέρια του Χόλυγουντ κλπ. Αυτή η εναλλακτική έκφραση μόδας έγινε σημαντική όταν οι σχεδιαστές όπως η Vivienne Westwood, Stephan Linard, Helen Robinson και η Rachel Auburn την έλαβαν υπόψη τους. Η υποκουλτούρα έγινε ο καταλύτης για μια σειρά από νέες μπάντες.
Φτάνοντας περίπου στο 2010, δημοφιλείς μουσικοί όπως οι Drake, Rihanna, Pharrell Williams και Kanye West βλέπουμε ότι έχουν μεγάλη επιρροή στις σημερινές τάσεις. Είναι πολύ σπάνιο να βλέπεις έναν δημοφιλή μουσικό χωρίς κάποιο είδος επωνυμίας. Μιλώντας επίσης για τα μουσικά βίντεο καταλαβαίνουμε ότι έχουν μια ολόκληρη διάθεση και στυλ και μερικά από αυτά είναι σημαντικότερα από τα ίδια τα τραγούδια διότι ξεκινούν τάσεις. Οι μουσικοί συχνά χρηματοδοτούνται από μάρκες για να φορούν κάθε είδους ρούχα, αξεσουάρ και υποδήματα σε βίντεο κλιπ/εκδηλώσεις/βραβεία κλπ. Οι μάρκες και οι τάσεις διαφημίζονται συχνά από μουσικούς με κάποιες φορές οι διασημότητες να μην πληρώνονται, αλλά όταν οι θαυμαστές βλέπουν ένα συγκεκριμένο προϊόν που φοριέται από το αγαπημένο τους είδωλο το αγοράζουν. Ουσιαστικά, αυτοί οι μουσικοί συνεργάζονται με την ευκαιρία μάρκετινγκ χαμηλού κόστους μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η προσέγγιση λειτουργεί καλά για υπάρχουσες διασημότητες που μπορούν να ωθήσουν τα νέα προϊόντα τους στους υπάρχοντες οπαδούς τους. Οι έμποροι το γνωρίζουν πλήρως και μεγιστοποιούν τις πωλήσεις τους συντονίζοντας τη σωστή μουσική, τους κατάλληλους ανθρώπους που παρέχουν τη σωστή εμπειρία. Αν και η ραπ μουσική έχει αναμφισβήτητα μεγάλη επίδραση στη σημερινή μόδα, το ίδιο κάνουν και τα άλλα είδη.
Για να απαντήσετε στην ερώτηση, “Γιατί η μουσική επηρεάζει τη μόδα;” Λοιπόν, επηρεάζουν ο ένας τον άλλον επειδή εμπλέκονται σε έναν συνεχή κύκλο. είναι μια συγγενική σχέση όπου και οι δύο επωφελούνται αμοιβαία από τη δημιουργικότητα του άλλου. Η συνέργεια τους είναι διαχρονική. Η μόδα είναι ο καθρέφτης αυτού που σκέφτεται η κοινωνία μας και η μουσική είναι ο καθρέφτης αυτού που νιώθει η κοινωνία μας. Η μουσική μπορεί να είναι μια απόδραση από την πραγματικότητα και η μόδα μπορεί να δημιουργήσει μια πραγματικότητα, προσαρμοσμένη στα γούστα μας. Τα δύο είναι σαν δηλώσεις που μπορούν να εκφράσουν απόψεις, ιδεολογίες, καλλιτεχνίες, δημιουργικότητα και ατομικότητα.
