Μέσα σε όλη αυτή την καθημερινή αλλαγή που ζούμε με τον εγκλεισμό και την παραμονή των παιδιών μας επί 24 ωρου στο σπίτι, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θυμίζει πολύ σπίτι. Κάτι μεταξύ παιδότοπου, εμπορικού και αρένας θυμίζει το δικό μου..
Παντού σκορπισμένα παιχνίδια μεγάλα, παιχνίδια μικρά, παιχνίδια ευδιάκριτα με μεγεθυντικό φακό. Ακόμη και το χαλί θυμίζει μαγικό χαλί αφού σηκώνοντας το ξεθάβεις αντικείμενα.
Όσο για την κουζίνα. Πονεμένη ιστορία. Δεν θέλω να το συζητήσω. Ολημερίς τη χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν! Το μόνο που μπορεί να επιζήσει από τον βανδαλισμό των παιδιών μου είναι το μπάνιο. Βλέπεις δεν τους τραβάει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.
Σαν μανούλες λοιπόν, και λίγο οι ορμόνες που έχουν βαρέσει κόκκινο μας πιάνει μια μανία και ένας ψυχαναγκασμός να είναι όλα τέλεια. Κάπου μεταξύ των βουνών ασιδέρωτων, στοίβες απλωμένων σε καλοριφέρ και καρέκλες, και λάβα παιχνιδιών στο πάτωμα (αφού όταν πατάς τα μικροσκοπικά lego πετάγεσαι σαν να πατάς σε φλεγόμενο δάπεδο) εκεί κάπου ανάμεσα λέμε δεν μπορεί να είναι αυτό πραγματικότητα..
Και εκεί που λες έλα τόσα ξέρω από ψυχολογία, θα απομονώσω τα παιδιά σε ένα δωμάτιο, θα παραμείνω συγκεντρωμένη, θα βάλω ταχύτητα και θα συμμαζέψω αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ώρα να τα ταΐσεις αφού πρώτα πρέπει να πλύνεις τη αράδα πιάτων στο νεροχύτη.
Πηγαίνοντας λοιπόν στην κουζίνα περνώ από έναν καθρέφτη. Ρίχνω μια γρήγορη μάτια και δεν αναγνωρίζω το άτομο που φαίνεται. Ποια είναι αυτή με τις μπογιές ξεχασμένες στο πρόσωπο μετά από το πρωινό makeup που η κόρη μου χάρισε. Γιατί το μαλλί ότι κοκαλάκια βρίσκω στο πάτωμα τα βάζω εκεί και κάποια στιγμή στο συμμάζεμα ευελπιστώ να μπουν στη θέση τους..
Μέσα από τα μάτια της μαμάς φαινόμαστε μια οικιακή ηλεκτρική συσκευή.
Μέσα από τα μάτια των παιδιών ένας σουπερηρωας. Που δεν κουράζεται, δεν σταματάει και δεν έχει δικαίωμα να σταματήσει!
Ήρθε λοιπόν να αλλάξει αυτό. Είναι μια ευκαιρία τώρα με την κατάσταση που ζούμε και η πολύωρη παραμονή στο σπίτι να γίνει πιο ευχάριστη για όλους. Δεν μπορεί ούτε η μαμά να είναι σε πρόθυρα νευρικού κλονισμού ούτε όμως να απαγορεύσουμε από το παιδάκι μας να παίζει να διασκεδάζει και να μας θέλει κοντά του.
Να μια καλή δικαιολογία ώστε να το παρακινήσουμε να είναι κοντά στη μανούλα βοηθώντας ώστε να έχει περισσότερο χρόνο για παιχνίδι μαζί του.
Υπάρχουν τρόποι να θελήσουν τα παιδιά να μπουν στο πρόγραμμα καθαριότητας του σπιτιού χωρίς να τους φανεί αναγκασμός.
Θα έχουν και όνομα εγώ τα αποκαλώ μόνο όταν θέλω να καθαρίσω “ΜΙΚΡΟΙ ΒΟΗΘΟΙ”. Ξέρουν μόλις τα αποκαλώ έτσι ότι είναι ώρα για καθαριότητα. Συνήθως θα το κάνουμε λίγο πριν το μεσημεριανό που πέφτουν οι τόνοι και σίγουρα πριν το βραδινό μπανάκι τους.
Εφόσον λοιπόν έχουμε βρει ένα όνομα για την δημιουργική μας ομάδα εξηγούμε στα παιδιά ποιες είναι οι δουλείες που κάνει η μαμά καθημερινά, έτσι ώστε να βρίσκουμε έτοιμα τα πάντα. Τα βάζουμε στην καθημερινότητα μας δηλώνοντας ότι τίποτα δεν γίνεται από μόνο του και όλα περνούν από τα χεράκια της μαμάς. Παίρνει το κάθε παιδάκι από μια αρμοδιότητα αν επρόκειτο για αδελφάκια και ξεκινάμε το παιχνίδι αστράφτω το σπίτι.
Τραγουδώντας και εκπληρώνοντας την ευχή της μαμάς να μην διαλυθεί το σπίτι, ενθαρρύνουμε τα παιδάκια μας να συμμετέχουν ενεργά και φυσικά η επιβράβευση τους τα κάνει να νοιώθουν αναγκαία για την μανούλα..
Όσο πιο μικρό το μάθουμε να συμμετέχει στην καθαριότητα,φυσικά με το τρόπο που μπορεί τόσο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση του χαρίζουμε καθώς όμως και υπευθυνότητα.
Ακόμη και στο μαγείρεμα. Έχω παρατηρήσει ότι τα παιδιά μου ευχαριστιούνται περισσότερο από το ομαδικό μαγείρεμα παρά οτιδήποτε άλλο. Δίνοντας κάποια απλά υλικά να σας τα μεταφέρει όπως και το να ανακατέψει ένα μείγμα είναι αρκετά να τα κάνει να αισθανθούν υπερήφανα που έφεραν εις πέρας μια τόσο σημαντική αποστολή. Εννοείται ποτέ κοντά σε εστίες κουζίνας η κάτι καυτό που θα μπορούσε να επιφέρει κάποιο ατύχημα. Η δημιουργία επιφέρει πάντα ενδιαφέρον. Υπάρχει ηρεμία, αλληλοβοήθεια και πολύ σημαντικό η υπομονή να περιμένουν την σειρά τους καθώς η μαγειρική έχει το χρόνο της και τη διαδικασία της. Θα καταλάβουν η έστω θα προσπαθήσουμε να το καταλάβουν ότι τίποτα δεν γίνεται τη στιγμή που το θέλουμε και τίποτα δεν έρχεται θεόσταλτο..
Σημαντική η παρουσία τους μπορεί να γίνει και στην διαδικασία διαλογής ρούχων για το πλυντήριο.
Μπορούν να είναι υπεύθυνα για τα δικά τους και να τα αφήσουμε να τα χωρίσουν σε χρώματα έτσι ώστε να τα βάζουν σωστά στο πλυντήριο. Αν είναι πιο μικρά τους τα δίνουμε εμείς και εκείνα απλά τα τοποθετούν.
Και φτάνουμε στο πιο ζωντανό από κάθε άλλο δωμάτιο το παιδικό. Ποια μαμά δεν έχει πει πήγαινε να συμμαζέψεις; Όλες νομίζω. Και πόσες καταλήγουμε να τα μαζεύουμε εμείς και τα παιδιά να βανδαλίζουν άλλο δωμάτιο; Όλες; Εγώ σίγουρα. Οπότε πάλι η συνεργασία έρχεται στο προσκήνιο. Είμαι παρούσα στο δωμάτιο αλλά κυρίως προσπαθώ να τα βάλω σε έναν συγχρονισμό. Ρωτάω πάντα που μπαίνει αυτό το παιχνίδι; Που βάζεις αυτό; Κάτι λείπει από εδώ ποιος θα το βρει;
Όλα θέλουν τον κόπο τους αλλά και τον τρόπο τους. Να είμαστε ειλικρινής μανούλες και λίγη ακαταστασία δεν έβλαψε κανέναν. Από κάθε γωνίτσα, πίσω από κάθε μαξιλάρι. Τα σπίτια θέλουν ζωή!
