Αν για κάποιους η καραντίνα είναι ψυχοφθόρο για κάποιους άλλους είναι εφιάλτης.
Αναμφισβήτητα όλη η κατάσταση που επικρατεί σε ολόκληρο τον πλανήτη εξαιτίας της πανδημίας COVID-19 έχει επηρεάσει αρνητικά τη ψυχολογία μας και μας έχει βάλει σε μία κατάσταση καθημερινού άγχους και αγωνίας.
Σίγουρα το «Μένουμε Σπίτι» μας προκαλεί πολλά έντονα συναισθήματα μεταξύ των οποίων και πολύ εκνευρισμό.
Προσωπικά το βρίσκω λογικό το να είναι κανείς κλεισμένος μέσα στο σπίτι όλη μέρα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα και η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν υπάρχουν παιδιά και ζητάνε να τους βγάλεις έξω και εσύ απλά πρέπει για πολλοστή φορά να εξηγήσεις τους λόγους που δεν μπορούν να βγουν, που δεν μπορούν να παίξουν με τους φίλους τους, που δεν μπορούν να πάνε σχολείο.
Όσο δύσκολο και ψυχοφθόρο είναι όμως για κάποιους αυτή η κατάσταση που ονομάζεται «καραντίνα» υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι για τους οποίους μεταφράζεται σε εφιάλτη, σε πραγματικό μαρτύριο που περιλαμβάνει πόνο σωματικό και ψυχολογικό.
Τα μέτρα περί περιορισμό κυκλοφορίας έχουν αναγκάσει χιλιάδες γυναίκες και παιδιά να περνούν όλη την ημέρα έγκλειστοι στο σπίτι με τον κακοποιητή τους.
Θύτης και θύμα όλη μέρα μαζί αν αυτό δεν είναι εφιάλτης τότε τι είναι;
Προσπαθώ πολλές φορές να μπω στη θέση του θύματος, προσπαθώ να σκεφτώ πως θα ένιωθα αν ζούσα μία παρόμοια κατάσταση δεν μπορώ όμως ούτε καν να το φανταστώ και εδώ ισχύει αυτό που λέμε πως «αν δεν ζήσεις μία κατάσταση δεν μπορείς ποτέ να καταλάβεις πως είναι».
Όλοι έχουμε νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας φόβο για κάτι, αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είναι θύματα κακοποίησης ζουν με αυτό το συναίσθημα κάθε στιγμή της ημέρας.
Άνθρωποι που έχουν εγκλωβιστεί σε ένα σπίτι μη μπορώντας να αντιδράσουν, μη μπορώντας να σκεφτούν καθαρά, μην μπορώντας να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν.
Όλοι γνωρίζουμε πως πολλά θύματα κακοποίησης δεν παίρνουν εύκολα την απόφαση να φύγουν από τον άνθρωπο που τους καταστρέφει τη ζωή κάθε μέρα , από τον άνθρωπο που σηκώνει το χέρι του ή κάποιο άλλο αντικείμενο και αφήνει σημάδια τόσο στο σώμα τους όσο και στην ψυχή τους. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί γιατί ενώ υποφέρει κάποιος δεν φεύγει;
Οι λόγοι σύμφωνα με ψυχολόγους είναι πολλοί, προσωπικά δε θα αναφερθώ σε αυτό το κομμάτι διότι δεν είμαι ειδική στο να αναλύσω τους λόγους που ένα θύμα κακοποίησης παραμένει στο ίδιο περιβάλλον με το θύτη.
Σε καμία περίπτωση όμως δε θα κρίνω το θύμα. Όπως και δε θα κάτσω σε καμία περίπτωση με σταυρωμένα χέρια όταν γνωρίζω κάποιο περιστατικό κακοποίησης.
Έχω ακούσει άπειρες φορές «Δε με αφορά»
Έχω ακούσει άπειρες φορές «Είναι οικογενειακό τους πρόβλημα ας το λύσουν μόνοι τους».
«Έχω ακούσει πάρα πολλές φορές να λένε καλά κάνει και δεν φεύγει έχει παιδιά».
Και πολλά πολλά άλλα από ανθρώπους που βλέπουν, που ξέρουν αλλά επιλέγουν να σωπάσουν γιατί απλά δε τους αφορά.
Και όμως σας αφορά! Μας αφορά!
Η κακοποίηση είναι κάτι που μας αφορά όλους!
Η Σιωπή Είναι Συνενοχή!
Όταν επιλέγεις να μη μιλήσεις ενώ ξέρεις τότε συμφωνείς με αυτό που γίνεται.
Πρέπει να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά.
Και τώρα με την καραντίνα αν γνωρίζεις πως η γειτόνισσα σου κακοποιείται κάνε κάτι κάνε καταγγελία. Μην επιλέγεις τη σιωπή.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που περιμένουν από κάποιον να τους σώσει από το μαρτύριο που ζουν.
Για εσένα θα είναι ένα τηλεφώνημα για το θύμα κακοποίησης όμως μπορεί να είναι μία ευκαιρία για ζωή!
Σκέψου αν εσύ ήσουν θύμα κακοποίησης και κάποιος το γνώριζε τι θα ήθελες να κάνει;
Η ενδοοικογενειακή βία σύμφωνα με έρευνες σημειώνει ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια με τραγικά ποσοστά και σε αυτή την περίοδο της καραντίνας που δασύνουμε σίγουρα αυτά τα ήδη αυξημένα ποσοστά θα αυξηθούν και άλλο.
Ανέκαθεν η ενδοοικογενειακή βία ήταν και είναι ένα έντονο φαινόμενο που δεν γνωρίζει σύνορα, ηλικία, χρώμα, γλώσσα, οικονομική κατάσταση, μορφωτικό επίπεδο. Ένα φαινόμενο που καταστρέφει ζωές ανθρώπων. Ένα φαινόμενο που ζουν καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι γυναίκες παιδιά αλλά και άντρες.
Η κακοποίηση πρέπει να μας αφορά όλους και όλοι πρέπει να βάλουμε το λιθαράκι μας κάνοντας ότι καλύτερο μπορούμε ώστε να μειωθούν αυτά τα ποσοστά.
Κλείνοντας και απευθυνόμενη σε όλες τις γυναίκες θα ήθελα να πω να μην ανέχεστε τη βία, να μην επιτρέπετε σε κανέναν να σηκώσει χέρι πάνω σας και να έχετε στο μυαλό σας πως αν το κάνει μία φορά σίγουρα θα υπάρξει και επόμενη.
Και όσες γυναίκες είναι θύματα κακοποίησης είναι καλό να γνωρίζουν πως υπάρχουν δομές όπου μπορούν να απευθυνθούν, να ζητήσουν βοήθεια.
Μην ανέχεσαι τη βία!
Μίλα!
Τώρα μπορείς να μιλήσεις και συ στη γραμμή επικοινωνίας womensos.gr
στο 15900.
