Και ξαφνικά όλα παγώνουν, λες και ο χρόνος σταματάει, σε εκείνη την τελευταία βόλτα που πήγες, σε εκείνον τον τελευταίο καφέ που ήπιες με τους φίλους σου ή σε εκείνη την τελευταία επίσκεψη που έκανες στους γονείς σου…
Με την ανακοίνωση του ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) να κηρύσσει τον ιό σε πανδημία όλα σταμάτησαν να έχουν τη φυσιολογική τους ροή.
Τα σχολεία έκλεισαν, λίγες μέρες αργότερα και τα εμπορικά καταστήματα πλην αυτών που θεωρούνται με προϊόντα πρώτης ανάγκης, τα γάντια και τα αντισηπτικά γίνονται είδη προς εξαφάνιση, τα ράφια στα σούπερ μάρκετ αδειάζουν και όλη η κατάσταση έξω να θυμίζει εικόνες από ταινία.
Όλα αυτά που αντίκρισα και αντικρίζω το τελευταίο διάστημα μου φέρνουν στο μυαλό κάποιες εικόνες που προσπαθούσε να μου μεταφέρει ο παππούς μου από εποχή πολέμου, φυσικά τότε τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα σύμφωνα με τα λεγόμενά του.
Και το κερασάκι στην τούρτα η ανακοίνωση της ολικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας εκτός από περιπτώσεις που κρίνεται αναγκαίο.
Και εδώ μπαίνουμε σιγά σιγά στο κυρίως θέμα του άρθρου, το οποίο είναι κατά πόσο έχει επηρεάσει όλη αυτή η κατάσταση τη ψυχολογία αλλά και την καθημερινότητά μας.
Αν κρίνω από τις χιλιάδες αναρτήσεις και σχόλια που διαβάζω καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα έλεγα πως μας έχει επηρεάσει πάρα πολύ και εν μέρει το βρίσκω λογικό.
Δεν είναι εύκολο από τη μία μέρα στην άλλη να αναγκάζεσαι να κλειστείς στο σπίτι, να πρέπει να δίνεις αναφορά για το κάθε βήμα που κάνεις έξω από το σπίτι σου, να μην μπορείς να δεις φίλους, γονείς, συγγενείς.
Σκέψεις πολλές, ερωτήματα που δεν μπορείς να βρεις εύκολα απαντήσεις, φόβος για το τι θα ακολουθήσει, αβεβαιότητα για το αύριο, άγχος για το πώς θα καταφέρεις να ανταπεξέλθεις στις καθημερινές υποχρεώσεις, κατάθλιψη, αγωνία, πίεση, στρες νεύρα, όνειρα που ενδεχομένως να είχες γκρεμίζονται, σχέδια διαλύονται και από τη μία στιγμή στην άλλη βρίσκεσαι σε μία κατάσταση από την οποία δεν ξέρεις πότε θα βγεις.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το πόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο είναι όλα όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα.
Επειδή όμως όλα τα πράγματα στη ζωή μας έχουν δύο όψεις και επειδή προσωπικά προσπαθώ πάντα να δω τη θετική πλευρά των διάφορων καταστάσεων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας θα ήθελα να πω να βάλετε τη θετική σκέψη στο μυαλό σας όσο δύσκολο και αν ακούγεται αυτό.
Σκεφτείτε πως μέσα από αυτή τη σκληρή δοκιμασία που περνάμε ίσως μας βοηθήσει να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα που τα θεωρούσαμε δεδομένα, να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία σε πράγματα που έχουν αξία, να αγκαλιάσουμε περισσότερο τους αγαπημένους μας ανθρώπους, να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε το εγώ και να βάλουμε στη ζωή μας το εμείς.
Να βρείτε κάθε μέρα έναν λόγο μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία ώστε να χαμογελάτε, όσο δύσκολο και αν σας φαίνεται τα όσα ζούμε που σίγουρα είναι πολύ δύσκολα να σκέφτεστε πως..
Έχετε μία σκεπή πάνω από το κεφάλι σας, έχετε τη ζέστη σας και ένα πιάτο ζεστό φαγητό στο τραπέζι σας τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι κοιμούνται στο δρόμο μέσα στο κρύο και δεν έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν τι θα φάνε σήμερα.
- Έχετε δίπλα σας την οικογένειά σας οι περισσότεροι τουλάχιστον τη στιγμή που κάποιοι πεθαίνουν από τον ιό μην έχοντας την ευκαιρία να αγκαλιάσουν μία τελευταία φορά τους αγαπημένους τους ανθρώπους.
- Σκεφτείτε πως έχετε την υγεία σας τη στιγμή που κάποιος παλεύει σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου για τη ζωή του.
- Εκμεταλλευτείτε αυτές τις πολύτιμες οικογενειακές στιγμές και συλλέξτε όσες περισσότερες εικόνες μπορείτε…
- Παίξτε με τα παιδιά σας όσο δεν είχατε χρόνο να παίξετε λόγο των υποχρεώσεων της καθημερινότητας.
- Πιείτε εκείνο τον καφέ συντροφιά με τον άντρα σας μιας και πολλές φορές ούτε καλημέρα δεν προλαβαίνετε να πείτε.
- Μιλήστε με φίλους μέσω Skype, Messenger, Viber κ.τ.λ.
- Δοκιμάστε νέες συνταγές μαγειρικής
- Διαβάστε βιβλία
- Ακούστε μουσική, χορέψτε
- Κάντε γυμναστική, δείτε ταινίες
Εκμεταλλευτείτε το κάθε λεπτό της ημέρας κάνοντας πράγματα που σας γεμίζουν γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που αναγκάζονται να είναι στην εργασία τους και θα έδιναν τα πάντα να έχουν την ευκαιρία να αράξουν στον καναπέ τους.
Μέσα από τις δοκιμασίες που περνάμε μαθαίνουμε τις αντοχές μας, τα όριά μας και ενδεχόμενος αναθεωρούμε πολλά.
Κλείνοντας το άρθρο αυτό θα ήθελα να πω καλή δύναμη σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δίνουν τη δική τους μάχη εκεί έξω…
Καλή δύναμη σε όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, στα σώματα ασφαλείας, σε όλους τους εργαζομένους των σούπερ μάρκετ, στις καθαρίστριες, στα παιδιά που δουλεύουν ντελίβερι και σε όλους τους εργαζόμενους που είναι καθημερινά στα πόστα τους.
Καλή δύναμη και σε όλους εμάς που μένουμε σπίτι και εύχομαι να τελειώσει πολύ γρήγορα όλη αυτή η κατάσταση που έχουμε κληθεί να ζήσουμε.
